سرعت انجام امور اداری

سلام

دیروز داشتم نامه ها و بسته های پستی که در این چهار سال برایم آمده بود و خانه آن را نگه داشته بودند نگاه می کردم که به مو رد جالبی برخوردم. اواخر سال اول دوره دکترا بود که برای یکی ا ز دانشگاهها نامه ای نوشتم و با علم به این که دانشگاه اعلام نیاز کرده است و این سهمیه از طرف وزارت به آن اختصاص داده شده است به نوعی تقاضای همکاری و بورس تحصیلی کردم که البته گروه اعلام کرده بود این رشته در اولویت نمی باشد! نکته جالب در این میان تاریخ هایی است گه در نامه ذکر شده است و نه هیچ چیز دیگر.

تاریخ درخواست: 85/2/27

تاریخ بررسی در خواست در جلسه گروه: 85/9/22

تاریخ ارسال پاسخ از طرف دانشگاه: 86/1/21

مانده ام با این سرعتی که به امور رسیدگی می شود چطور هنوز سر پاییم و تبدیل به کشوری آفریقایی و امثال آن نشده ایم. وقتی سرعت انجام کارها در دانشگاهها این قدر بالاست که باید الگوی کشور باشند دیگر جاها چه واویلایی است. اینکه این نوشته چه ربطی به کره دارد مقایسه آن با کره است.

-1 صدور ویزا: با این که برای ویزای دانشجویی نیاز به کسب تکلیف از کره بود در کمتر از 10 روز ویزا صادر شد. 2- تمدید ویزا: بار اول با مراجعه مستقیم به اداره مهاجرت و پر کردن یک فرم و پرداخت حق تمبر در کمتر از یک ساعت ویزا تمدید می شد یا مهر اجازه خروج زده می شد. بعدا این حق به دانشگاه داده شد که مدارک را جمع می کردند و یک جا می بردند اداره مهاجرت. کافی بود چهار شنبه ظهر مدارکت را بدهی به مسوولش در دانشگاه و آخر وقت تحویل بگیری.

3-گواهی نامه های دانشجویی: کافی بود به کتابخانه دانشگاه مراجعه کنی و یک سکه 500 ونی خرج دستگاه کنی و راحت و بی منت کسی گواهی دانشجویی، کارنامه ترم تحصیلی و یا سابقه آموزشیت را مهر کرده به زبان انگلیسی یا کره ای بگیری. هنوز از یادآوری روند درخواست گواهی دانشجویی دوره ارشد چندشم می شودکه معاون آموزشی دانشکده چه منتی می گذاشت یک امضا می گذاشت زیر این گواهی.

4- صدور بیمه بهداشت: با استادم همان یکی دو روز اول رفتیم اداره بیمه بهداشت و همانجا بعد توضیح دادن مقررات کارتش را تحویلم دادند و من هم هر ماه مرتبط حق بیمه را پرداخت کردم . هر چند خوشبختانه بعدا نیاز چندانی پیدا نکردم.

دیگر از بانک ها و امور مشابه آن بگذریم که تقریبا هیچ کاری کاغذی و دستی انجام نمی شد و با سرعت و همراه با احترام به مشتری بود. بعدا خواهم نوشت برای تبدیل ارز در یکی از شعبه های بانک ملی در خیابان انقلاب چطوری دکم کردند در حالی که در کره هر شعبه بانکی از هر بانکی بروی با همراه داشتن گذرنامه راحت برایت پول تبدیل می کنند.

اصولا لازم نمی بینم توضیح بدهم یا شاهد بیاورم که روند اداری در کره تند است و اینجا کند چون 4 سال آنجا بوده ام و اینجا هم به میزان کافی و همه چیز را لمس کرده ام.

حالا جالب این است که هفته گذشته از همان دانشگاه تماس گرفتند و گفتند برای درخواست بورس که داده بودی به سایت مراجعه کن و مدارک گفته شده را بفرست.و گفت هفته بعد تماس بگیر.گفتم الان دکترا را هم گرفته ام و برای هیات علمی است. تماس گرفتم خوشبختانه شماره اش راحت گرفته شد( برای اولین بار در عمر دانشگاهیم) ولی با دادن نشانی هم یادش نیامدچرا باید این هفته تماس می گرفتم. بعد هم گفت: حدود 2 ماه طول می کشد درخواست ها را مرتب کنیم به هیات اجرایی جذب بفرستیم. تقبل الله. بقیه اش را خدا به خیر کند چند ماه طول خواهد کشید.

وب سایت یکی از مراکز تحقیقاتی که وابسته به وزارت علوم است را چک می کردم به نکته جالبی در فراخوان عضو هیات علمی اش برخوردم. از ابتدای بررسی مدارک تا گزینش اولیه و دعوت به مصاحبه و گزینش نهایی 2 سال طول می کشید. آخر کجای دنیا را سراغ دارید 2 سال را برای انتخاب نیرویش صرف کند؟ استخدام و رسمی شدن که بماند. آخر کی می آید 2سال صبر کند تا افرادی که از نظر علمی شاید چندان هم بالاتر از خودش نباشند او را در این زمان طولانی گزینش کنند؟ اگر این فرد شاغل نباشد که قاعدتا نباید باشد بر اساس کدام معیار عقلی انتظار دارید این همه مدت صبر کند؟ لابد روزیش از آسمان می رسد و علمش هم خود به خود به روز می شود؟!

کاش قورباغه ته چاه نبودیم و باور می کردیم پهنه آسمان دانش همه آنی نیست که از ته چاه خود ساخته غرورمان می بینیم. آنگاه شاید با تواضع و نیک روشی، اندکی بهتر رفتار می کردیم.